Net zoals mijn indische roots hoort de familie Scholten bij mijn leven al zolang ik mij kan herinneren. De Scholtens en de Moest’ls, een onafscheidelijke verbintenis lang en ver voor mijn geboorte. Het begon ooit ergens in Buitenzorg (Bogor) Indonesië en is sinds die tijd gebleven.

 

Meegekomen op de boot vanuit Tanjung Priok naar het nieuwe vaderland. Zeeland - Limburg en visa versa... In de tijd dat oma Lot, opa Guus en opa Erla nog leefden, waren de contacten intens en in mijn beleving was het elk weekend feest. Het leek wel of de tijd toen 4 keer zolang duurde, weekenden en zomers leken oneindig...

 

Vele bezoekjes werden er afgelegd over en weer tussen Klimmen en
‘s-Heerenhoek. Senang was het motto, er werd ge-omong omong, gelachen, gekaart, pentol gespeeld, gejived, gekookt, gegeten en geslapen.

De rumah’s waren nooit te klein, bedden nooit te vol en de afstanden nooit te groot...

 

Vele foto’s zijn er gemaakt van deze vervlogen dagen, elke foto kent waarschijnlijk zijn eigen verhaal en ieder geeft er weer zijn eigen persoonlijke kleur, geur en herinnering aan.

 

Ik bekijk ze regelmatig deze foto’s uit de fotoboeken van oma en opa, onschatbaar van waarde maar vaak voor mij zonder duidelijk verhaal.

Ook foto’s waar ik op sta maar waar ik geen herinnering aan kan koppelen. Te jong waarschijnlijk, ik sta er op en dus het heeft plaats gevonden...

 

Zoals deze van de dierentuin in Valkenburg, zo te zien aan de foto het spannendste wat er was 2 zwanen in een waterput! We zijn er waarschijnlijk ontelbare keren geweest.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Net zoals de vele wandelingen van Klimmen naar Valkenburg in diverse samenstellingen maar altijd met mijn opa als pater familias voorop. Een soort boegbeeld waar iedereen op vertrouwde. Altijd zijn hoed op, de shag en z’n konijnenpijp mee voor onderweg.

 

In de zomer kregen wij kinderen een zakdoek op ons hoofd met in elke hoek een knoop als bescherming tegen de zon. Klant’s dierentuin heette het en lag op de kop van de Cauberg (1947 - 1971).

 

Wikipedia: Internationale circussen en grote filmproducenten als MGM en Walt Disney klopten er aan voor scènes met roofdieren. Zo zien we Valkenburgse leeuwen, ijsberen, olifanten en ook dompteurs in films als Quo Vadis, Samson and Delilah, Snowbear en Fritz Lang’s: Das Indische Grabmal en Der Tiger von Eschnapur.

 

Het enige wat bij mij nog komt bovendrijven van deze dierentuin is de glazen vitrine die er stond met het mechanische apenorkest, de Bimbobox. Ver van voor het negerzoen tijdperk dus, ik was zo te zien 5 of 6? Ook herinner ik mij 2 levengroot getekende blote figuren van een man en vrouw beiden gehuld in een regenton. Ook hier kon je geld in deponeren en vervolgens door het kijkgat in de ton gluren. Tot deze ervaring is het echter nooit gekomen daar was ik nog te jong voor en waarschijnlijk reikte mijn 3 turfhoogte niet eens tot het kijkgat. Wel grote indruk gemaakt blijkbaar en nog steeds in m’n geheugen gegrift. Reuze benieuwd wat de anderen op de foto zich er nog van herinneren...

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Jammer genoeg kunnen we het oom Boet, tante Dick en mijn vader niet meer vragen maar ook daar staan we op deze dag even bij stil, onlosmakelijk met ons verbonden, kleuren ook zij de verhalen van weleer...

 

Een mooie gelegenheid om op deze heugelijke dag al die verhalen op te halen, te horen en weer door te kunnen vertellen.

 

XXXX familie Moest’l