‘Lieve tante Syl,

 

Ik wens u veel liefs, gezondheid, geluk en mooie tijden toe met oom Piet, uw kinderen en kleinkinderen, broers en zussen, neven en nichten en alle vrienden en bekenden!

 

U doet mij altijd nog denken aan....

 

- Carnaval / Pasen / Nieuwjaar

Bij ons thuis werd vroeger nooit de vraag gesteld "Wat doen we met Nieuwjaarsdag, Carnaval etc.?". Het antwoord was duidelijk, we gaan naar tante Syl! Daar kwam namelijk bijna de hele familie: ooms, tantes, neefjes en nichtjes. Iedereen praatte met elkaar (of eigenlijk gilde men gewoon) en u, tante Syl, zat dan in het midden met een grote emmer aardappels om te schillen.

 

- Klaverjassen

Samen met u klaverjassen in Kortgene. Zoals gebruikelijk binnen de familie werd er altijd een poging gedaan om op één of andere manier vals te spelen. Later op de avond, als u (weer) gewonnen had en wat vrolijk werd, ging dat echter wat minder. U seinde dan bijvoorbeeld dat u heel veel ruitenkaarten had, door op uw bril te tikken (de 'ruiten' voor uw ogen). Maar wat bleek, u was zo bezig met het seinen dat u niet meer naar uw kaarten had gekeken en wij dus verloren. Over het verlies werd niet gesproken, wel zaten we nog uren te lachen over het seinen.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

- Beestjes

In uw eigen tuin, op vakantie in de Ardèche en zelfs in onze hotelkamer op Nieuw-Guinea kon u het niet laten om te zoeken naar beestjes. Turend naar de grond, de muur of het plafond lukte het u, als insectenliefhebber, iedere keer om mij, als insectenhater, te laten huiveren met uitspraken als "Niet aanraken, dan krijg je uitslag!" en de klassieker "Ja ja, die aten wij vroeger in de oorlog hoor".

Het hoogtepunt was dat u in Biak (Indonesië) met een elastiekje een tjitjak van het plafond schoot zodat die bij mijn moeder op haar shagbuidel landde. Mijn moeder gillen en wij lagen gierend van de lach op de grond.‘