Herinneringen aan Bure Syl -

door Margaret Rentmeester - Franse

Elk jaar minstens een week of 6 voor de grote vakantie werd de caravan achter neer gezet en zagen we Syl minstens elke dag wel iets in de caravan brengen. "Alles ineens pakken was niet handig." zei ze, want dan vergeet je altijd wel iets. Als je eraan denkt moet je het er gelijk in zetten.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Iets wat altijd mee moest was haar vishengel, want dat deed ze graag op vakantie vertelde ze ons. Ze kon uren staan kletsen hangend over het tuinhekje. Vroeg je haar op de koffie dan was er altijd nog wel een karweitje wat eerst gebeuren moest.

 

Op een dag was het heel nodig volgens Buurman Piet om de vliering op te ruimen, Syl begon er met tegenzin aan, maar het moest gebeuren. Bure Syl sorteerde alles wat behouden moest blijven en wat weg kon. Buurman Piet dacht: "Snel weg ermee, hoe meer naar de stort hoe beter."

 

Alles ging goed tot Bure Syl ontdekte dat alle lego weg was. Waar zijn die dozen gebleven?Ze pakte gelijk de auto en haalde alles terug van de stortplaats. (Gelijk had ze, lego is tijdloos en misschien spelen nu de kleinkinderen ermee en anders deed ze een ander er wel plezier mee).

 

Toen de spaarbank, waar ze een bij-kantoortje van runde stopte, dacht ze gelijk aan de welpengroep. Alle plastick mapjes die in het verleden gebruikt werden om het spaarbankboekje in op te bergen bracht ze bij ons. Misschien kunnen jullie er iets mee?? Tuurlijk konden wij er iets mee, later in het jaar gingen we op kamp en maakten we een wereldreis en ja iedereen had een mooie omslag om zijn paspoort.

 

Bekers die je pa meegebracht had van het schieten op de liggende wip of i.d. werden na verloop van tijd ook bij de welpen afgegeven, misschien een ander plakkertje er op en dan kunnen de kinderen ze winnen bij een spel. Ja, ze dacht met ons mee.

 

Elke dinsdag reed ze naar de Goese markt, zolang jullie op de lagere school zaten.

 

Toen mijn moeder Joanne Bus nog leefde (ze moest heel dikwijls bloed laten prikken en je ma werkte lange tijd in het ziekenhuis op het laboratorium) vertelde zij altijd: "Er was geen betere als Syl Scholten om te prikken. Ik had liever haar dan iemand anders, want die kunnen er niks van."

 

Bure Syl zat in de zomer nooit echt zo maar te zonnen, maar als ze buiten zat, was ze meestal met zand en soda een pannetje aan het schuren. 

 

Herinnering van Cathelijne:Van Bure Syl kregen we vaak een waterijsje uit een zakje, dat je aan één kant met de schaar open moest knippen. En dan met een keukenpapiertje eromheen(tegen de kou) naar boven moest knijpen (de voorloper van een calippo ).

Zelfs toen ze verhuisd waren naar het andere eind van de straat gingen we nog weleens langs om een zakijsje te halen.

 

Wat ook in mijn herinneringen staat is, dat er veel mocht van haar. Samen met Janey papjes maken met alles wat we konden vinden in de keukenkastjes, heerlijk, lekker kliederen!